زبان کره ای

زبان کره ای با توجه به گستردگی و ارتباطات جهانی از فیلم و موسیقی گرفته تا اینترنت ، علاقمندان زیادی در ایران نیز پیدا کرده است . در این قسمت از سایت آموزشگاه اندیشه برتر کودکان بین الملل به بررسی کاملتر این زبان شیرین می پردازیم :

زبان کره ای – (한국어 / 조선말)

زبان کره ای علاوه بر کشور کره جنوبی و شمالی در کشورهای چین ، ژاپن ، ازبکستان ، قزاقستان و روسیه بین 63 میلیون نفر کره ای ، محاوره و کاربرد دارد. رابطه مشخصی بین زبان کره ای و سایر زبان های دنیا وجود ندارد. اگرچه برخی از زبان شناسان معتقدند که این عضو عضوی از خانواده های آلتائیک است. گرامری کره ای بسیار شبیه ژاپنی است و حدود 70٪ از واژگان آن از زبان چینی است.

قدمت نوشتن در کره

نوشتن چینی بیش از 2000 سال در کره شناخته شده است. این اثر در طول اشغال چینی کره شمالی از سال 108 قبل از میلاد تا 313 میلادی به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. تا قرن 5 میلادی ، کره ای ها شروع به نوشتن به زبان چینی کلاسیک کردند – اولین نمونه شناخته شده از این تاریخ از 414 میلادی است. آنها بعداً سه سیستم مختلف برای نوشتن کره ای با کاراکترهای چینی ابداع کردند : Hyangchal (향찰 / 鄕 札) ، Gukyeol (구결 / 口訣) و Idu (이두 / 吏 讀). این سیستم ها مشابه سیستم های توسعه یافته در ژاپن بودند و احتمالاً توسط ژاپنی ها به عنوان مدل مورد استفاده قرار می گرفتند.

سیستم Idu از ترکیب کاراکترهای چینی به همراه نمادهای ویژه برای نشان دادن انتهای فعل کره ای و سایر نشانگرهای گرامری استفاده می کرد و قرن ها در اسناد رسمی و خصوصی مورد استفاده قرار می گرفت. سیستم Hyangchal از شخصیت های چینی برای نشان دادن تمام صداهای کره ای استفاده می کرد و بیشتر برای نوشتن شعر مورد استفاده قرار می گرفت.

کره ای ها تعداد زیادی کلمه چینی را قرض داده اند ، خوانش کره ای و یا معانی معانی را به برخی از شخصیت های چینی داده اند و همچنین حدود 150 کاراکتر جدید اختراع کرده اند ، که اکثر آنها نادر هستند یا عمدتا برای اسامی شخصی یا مکان استفاده می شوند.

الفبای کره ای در سال 1444 اختراع شد و آن را در سال 1446 در زمان سلطنت پادشاه Sejong (r.1418-1450) ، چهارمین پادشاه سلسله ژوزون منتشر کرد. این الفبای در ابتدا Hunmin jeongeum یا همان “اصوات صحیح برای آموزش مردم” خوانده می شد ، اما همچنین به Eonmeun (خط مبتذل) و Gukmeun (نگارش ملی) معروف شده است. نام مدرن الفبای ، هانگل ، توسط یک زبان شناس کره ای به نام Ju Si-gyeong (1914-1918) ابداع شد. در کره شمالی الفبای معروف به 조선 글 (guel josoen) است.

شکل صامت ها بر اساس شکلی است که دهان در هنگام ایجاد صدای متن ایجاد می کند ، و جهت سنتی نوشتن (به طور عمودی از راست به چپ) به احتمال زیاد از زبان چینی آمده است ، همانطور که تمرین نوشتن هجا در بلوک ها نیز انجام شده است.

حتی پس از اختراع الفبای کره ای ، اکثر کره ای هایی که می توانستند بنویسند ، همچنان به نوشتن یا به زبان چینی کلاسیک یا کره ای با استفاده از سیستم های Gukyeol یا Idu ادامه دادند . الفبای کره ای با افراد کم نظیر ، زنان ، کودکان و افراد بی سواد همراه بود. در قرن نوزدهم و بیستم ، یک سیستم نوشتاری ترکیبی که شخصیتهای چینی ( هانجا ) و هانگل را با هم تلفیق می کند به طور فزاینده ای محبوب شد. با این وجود از سال 1945 اهمیت شخصیت های چینی در نویسندگی کره ای بطور چشمگیری کاهش یافته است.

از سال 1949 هانجا ، به جز چند کتاب درسی و کتاب تخصصی ، به هیچ وجه در هیچ نشریه کره شمالی مورد استفاده قرار نگرفت. در اواخر دهه 1960 ، آموزش هانجا در مدارس کره شمالی دوباره وارد شد ، اما انتظار می رود که بچه های مدرسه 2000 مدرسه را تا پایان دوره دبیرستان بیاموزند.

پیش بینی می شود در مدرسه کره جنوبی 1800 هانجا تا پایان دوره دبیرستان یاد بگیرند. نسبت حنا به کار رفته در متون کره ای از نویسنده به نویسنده متفاوت است و بحث عمومی در مورد نقش هانجا در نوشتار کره ای بسیار زیاد است.

بیشتر ادبیات مدرن و نوشتارهای غیررسمی کره ای کاملاً به صورت آویز نوشته شده است ، با این حال مقالات دانشگاهی و اسناد رسمی به صورت ترکیبی از هانگول و حنجا نوشته می شوند .

از ویژگی های قابل توجه Hangeul

• نوع سیستم نوشتن: الفبای
• جهت نوشتن: تا دهه 1980 معمولاً کره ای از راست به چپ در ستون های عمودی نوشته می شد. از آن زمان نوشتن از چپ به راست در خطوط افقی رواج یافته است و امروزه بیشتر متن ها به صورت افقی نوشته می شوند.
• تعداد نامه ها: 24 ( jamo ): 14 صامت و 10 مصوت. حروف با هم در بلوکهای هجا قرار گرفته اند. به عنوان مثال ، Hangeul نوشته شده است: 한 (han) = ᄒ (h) + ᅡ (a) + ᄂ (n) و 글 (geul) = ᄀ (g) + ᅳ (eu) + ᄅ (l)
• شکل اجتناب از g / k ، n ، s ، m و ng بازنمودهای گرافیکی از اندامهای گفتاری است که برای تلفظ آنها استفاده می شود. سایر توافق نامه ها با اضافه کردن خطوط اضافی به اشکال اساسی ایجاد شدند.
• شکل واکه ها بر سه عنصر استوار است: انسان (یک خط عمودی) ، زمین (یک خط افقی) و بهشت ​​(یک نقطه). در هانگل مدرن ، نقطه آسمانی به یک خط کوتاه تغییر یافته است.
• فاصله بین کلمات قرار دارد که می تواند از یک یا چند هجا تشکیل شود.
• صداهای بعضی از همخوان ها بسته به اینکه در ابتدا ، در وسط یا در انتهای هجا ظاهر می شوند تغییر می کنند.
• تعدادی از محققان کره ای روش دیگری را برای نوشتن هانژول پیشنهاد داده اند که شامل نوشتن هر حرف در یک خط مانند انگلیسی است ، نه اینکه آنها را در بلوک های هجا قرار دهند ، اما تلاش های آنها با کمترین علاقه و اشتیاق روبرو شده است.
• در کره جنوبی حنا در بعضی از متون کره ای تا حدی استفاده می شود.
• قبلاً برای نوشتن: کره ای ، و Cia-Cia (Bahasa Ciacia / 바 하사 찌아 찌아) ، یک زبان مالائو -پلینزیایی است که در جزیره Buton در اندونزی صحبت می شود.

الفبای هانگول (한글)

صامت (자음 / 子音)

مصوت ها (모음 / 母音)

روش های نوشتن کره ای

چندین روش مختلف برای نوشتن کره ای با الفبای لاتین وجود دارد. روش های نشان داده شده در بالا عبارتند از:

1. (ردیف اول) سیستم رسمی ترجمه کره جنوبی که در ژوئیه 2000 معرفی شد. جزئیات بیشتر را می توانید در سایت www.mct.go.kr مشاهده کنید .
2. (ردیف دوم) سیستم McCune-Reischauer ، که در سال 1937 توسط دو دانشجوی فارغ التحصیل آمریکایی ، جورج مک کون و ادوین ریشائوئر ابداع شد ، و در نشریات غربی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. برای اطلاعات بیشتر در مورد این سیستم مراجعه کنید به: http://mccune-reischauer.org

خب این هم ناگفته هایی از زبان کره ای که خدمتتان ارایه شد. برای آموزش زبان کره ای بصورت ساده و راحت با ما در تماس باشید.

برخی سوالات